خنده‌های صورتی

گاهی فکر می‌کنم

که یک جزیره‌ام

جزیره‌ای سوت و کور

که تنها درخت نارگیلی در آن است

گاهی فکر می‌کنم

که در حبابی حبس شده‌ام،

و بی‌هدف در فضا شناورم

هر جا که هستم

هیچ‌کس نمی‌بیندم

*مادرجون! چرا اسمم یادت رفته؟!، سالی مورفی، نشر ونوشه